Pałac Lobbkowitzów

Pałac Książęcy i Park w Żaganiu – Rezydencja Książąt Żagańskich

Pałac Książęcy w Żaganiu należy do najokazalszych barokowych rezydencji w Polsce. Wzniesiony został na miejscu dawnego zamku piastowskiego z przełomu XIII i XIV wieku, a jego monumentalna sylwetka po dziś dzień góruje nad miastem.

Od południa i wschodu otacza go malowniczy Park Książęcy, przecięty nurtem rzeki Bóbr, od strony północnej i zachodniej zaś otwiera się na panoramę Żagania, tworząc wraz z nim spójną całość przestrzenną i historyczną.

Dzieje Rezydencji

Pierwszym fundatorem nowej magnackiej siedziby był Albrecht von Wallenstein, naczelny dowódca wojsk cesarskich w czasie wojny trzydziestoletniej. Po nabyciu księstwa żagańskiego w XVII wieku zlecił on włoskiemu architektowi Vincenzo Boccacciemu opracowanie planów nowoczesnej rezydencji typu palazzo in fortezza – czteroskrzydłowego założenia z cylindrycznymi bastejami i fosą. Tragiczna śmierć Wallensteina w 1634 roku przerwała te ambitne zamierzenia.

Nowy etap budowy rozpoczął się w 1646 roku, gdy księstwo przeszło w ręce księcia Václava Eusebiusa von Lobkovica. To właśnie Lobkovicowie nadali pałacowi formę, którą w głównych zarysach podziwiać można do dziś.

Kolejny rozdział dziejów rezydencji wiąże się z osobą Piotra Birona, księcia Kurlandii i Semigalii, który nabył księstwo żagańskie w 1786 roku. Kilka lat później rozpoczęto szeroko zakrojone prace, mające na celu dostosowanie wnętrz do potrzeb książęcej rodziny.

Największy rozkwit pałacu przypadł jednak na czasy panowania jego córki – Doroty de Talleyrand-Périgord, księżnej de Dino (1844–1862). Z jej inicjatywy rozebrano południowe skrzydło, a w 1847 roku wzniesiono oranżerię. Wnętrza pałacu zyskały nowy, elegancki wystrój, odpowiadający estetyce epoki romantyzmu.

W latach dwudziestych XX wieku, za rządów ostatniego księcia żagańskiego, Howarda de Talleyrand-Périgord, sprzedano znaczną część wyposażenia rezydencji. Wiele mebli trafiło na aukcje, a część obrazów przewieziono do rodzinnej siedziby Talleyrandów w Valençay bądź przekazano w depozyt muzeom.

W 1935 roku pałac został skonfiskowany przez władze III Rzeszy. Przełom przyniósł rok 1972, kiedy obiekt wpisano na listę zabytków o szczególnej wartości. Po zakończeniu prac konserwatorskich w 1983 roku w jego murach powołano do życia Żagański Pałac Kultury, dzięki czemu dawna książęca rezydencja odzyskała swoją świetność.

Dziś pałac pozostaje nie tylko symbolem Żagania, lecz także miejscem ważnych wydarzeń kulturalnych i biznesowych, siedzibą instytucji miejskich i dumą lokalnej społeczności.

Park Książęcy

Historia parku sięga czasów Wallensteina, który obok pałacu urządził zwierzyniec. Dzisiejszy, romantyczny charakter zielonego założenia powstał w XIX wieku za sprawą księżnej Doroty i jej inspektora ogrodów – Oskara Teicherta.

Park w stylu krajobrazowym, z rozległymi alejami, mostkami i starodrzewem, stanowił niegdyś ozdobę książęcej posiadłości, będąc miejscem spacerów i spotkań towarzyskich europejskiej arystokracji.

Obecnie Park Książęcy jest ulubioną przestrzenią wypoczynku mieszkańców i turystów. Służy rekreacji, jest tłem wielu wydarzeń plenerowych, a jednocześnie pozostaje otwarty i dostępny dla wszystkich, zachowując swój wyjątkowy, historyczny charakter.

Zwiedzanie Pałacu Książęcego

Pałac Książęcy w Żaganiu udostępniany jest turystom podczas oprowadzania z przewodnikiem. Zwiedzanie organizuje Centrum Informacji Turystycznej w Żaganiu (CIT), które mieści się tuż przy pałacu, w dawnym domku portiera.

Aktualne godziny zwiedzania, ceny biletów i rezerwacje dostępne są w zakładce „Turystyka w Żaganiu”
oraz bezpośrednio w CIT Żagań, tel. 68 477 10 01.